تاریخچه باشگاه بارسلونا
۱. تأسیس و سالهای اولیه (۱۸۹۹–۱۹۲۹)
تولد باشگاه (۱۸۹۹): باشگاه فوتبال بارسلونا در ۲۹ نوامبر ۱۸۹۹ توسط یک سوئیسی به نام خوان گامپر (Joan Gamper) به همراه ۱۱ نفر دیگر تأسیس شد. گامپر بعدها به عنوان یکی از مهمترین چهرههای تاریخ باشگاه شناخته شد و چندین بار ریاست آن را بر عهده گرفت.
شعار و هویت: از همان ابتدا، بارسلونا خود را بیش از یک تیم فوتبال معرفی کرد و شعار «Més que un club» (بیش از یک باشگاه) را پذیرفت که نماد هویت کاتالانی و مقاومت فرهنگی منطقه در برابر حکومتهای مرکزی اسپانیا، بهویژه در دوران دیکتاتوری، شد.
اولین افتخارات: بارسلونا در سال ۱۹۰۱ اولین جام خود (Copa Macaya) را برد و اولین قهرمانی در کوپا دلرِی (جام حذفی اسپانیا) را در سال ۱۹۱۰ کسب کرد.
۲. دوران پیش از جنگ داخلی و تثبیت هویت (۱۹۲۹–۱۹۵۳)
لالیگا: بارسلونا یکی از ۱۲ تیمی بود که در فصل افتتاحیه لالیگا در سال ۱۹۲۹ شرکت کرد و در همان سال اولین قهرمانی لیگ اسپانیا را به دست آورد.
فشار سیاسی: در دوران حکومت دیکتاتوری میگل پریمو دو ریورا و سپس فرانسیسکو فرانکو، هویت کاتالانی باشگاه هدف قرار گرفت. استادیوم و حتی نام باشگاه (که به Club de Fútbol Barcelona تغییر یافته بود) تحت فشار قرار گرفتند. با این حال، هواداران از این طریق احساسات ملیگرایانه خود را ابراز میکردند.
۳. عصر افسانهای کوبانا و بازسازی (۱۹۵۳–۱۹۷۸)
ورود آلفردو دی استفانو (انصراف): در اوایل دهه ۱۹۵۰، رقابت شدیدی بین رئال مادرید و بارسلونا بر سر جذب دی استفانو شکل گرفت که در نهایت با جدایی او به مادرید پایان یافت. این اتفاق تلخی بود که رقابت کلاسیک را عمیقتر کرد.
لادیسلائو کوبانا (László Kubala): با ورود ستاره مجارستانی، بارسلونا به دوران درخشان جدیدی وارد شد. ورزشگاه نیوکمپ (Camp Nou) در سال ۱۹۵۷ افتتاح شد تا پاسخگوی تقاضای فزاینده برای تماشای تیم باشد.
اولین قهرمانی اروپایی: بارسلونا اولین جام اروپایی خود، جام بینالمللی باشگاهها (جد بزرگتر جام در جام اروپا)، را در سال ۱۹۵۹ و ۱۹۶۰ کسب کرد.
۴. دهه سرگردانی و ظهور کرایف (۱۹۷۹–۱۹۹۶)
دوران خوان کرایف (بازیکن): در سال ۱۹۷۳، یوهان کرایف، اسطوره هلندی، به بارسلونا پیوست و موج جدیدی از هیجان را به تیم تزریق کرد. او به سرعت به نماد هواداران و تداوم فوتبال زیبا تبدیل شد.
پایان فرانکو و آزادی: پس از مرگ فرانکو در ۱۹۷۵، بارسلونا مجدداً به نماد هویت کاتالونیا تبدیل شد و حمایت هواداران از آن علنیتر و قویتر گشت.
دوران روی هاجسون و یوهان کرایف (مربی): در سال ۱۹۸۸، یوهان کرایف به عنوان مربی بازگشت. او سبک بازی “تیکیتاکا” و فلسفه فوتبال مالکانه را در باشگاه نهادینه کرد و تیمی که به “رویای اول” (Dream Team) معروف شد، چهار قهرمانی متوالی لالیگا (۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴) و اولین جام اروپایی باشگاه (جام باشگاههای اروپا ۱۹۹۲) را به ارمغان آورد.
۵. عصر طلایی و سلطه جهانی (۱۹۹۶–۲۰۱۵)
این دوره، موفقترین دوره تاریخ باشگاه بود که با دو مربی برجسته تعریف میشود:
لویی فن خال (Louis van Gaal): با وجود برخی اختلافات، او پایه و اساس بسیاری از بازیکنان آینده را بنا نهاد.
پپ گواردیولا (Pep Guardiola) (۲۰۰۸–۲۰۱۲): این دوران اوج فلسفه بارسلونا بود. گواردیولا که محصول آکادمی لاماسیا بود، سبک تیکیتاکا را به کمال رساند. او با بازیکنانی مانند لیونل مسی، ژاوی، و اینیستا، رکوردهای بیسابقهای را ثبت کرد:
کسب شش گانه (قهرمانی در هر شش تورنمنتی که در آن شرکت کردند) در سال ۲۰۰۹.
کسب دو سهگانه (قهرمانی در لیگ، جام حذفی، و لیگ قهرمانان) در سالهای ۲۰۰۹ و ۲۰۱۵.
رکوردشکنی مسی: در این دوران، لیونل مسی به عنوان بهترین بازیکن تاریخ باشگاه و جهان مطرح شد و نقش محوری در تمام موفقیتها داشت.
۶. دوران پس از مسی و چالشهای جدید (۲۰۱۵ تا کنون)
پس از بازنشستگی نسبی ستارگان طلایی و خروج تدریجی بازیکنان نسل طلایی، باشگاه با چالشهای مالی و مدیریتی بزرگی روبرو شد:
خروج نیمار: در سال ۲۰۱۷، خروج نیمار به پاریسنژرمن با رقم رکوردشکن ۲۲۲ میلیون یورو، ضربه بزرگی به ساختار تهاجمی تیم وارد کرد.
بازگشت کومان و ژاوی: پس از دورههای مربیگری ناموفق، خوان لاپورتا (رئیس باشگاه) در سال ۲۰۲۱ ژاوی هرناندز، اسطوره دیگر باشگاه، را به عنوان مربی بازگرداند تا دوباره هویت تیم را احیا کند.
بازسازی مالی: باشگاه در سالهای اخیر با مشکلات مالی حاد دست و پنجه نرم کرده و مجبور به اتخاذ تدابیر سختگیرانهای (مانند اهرمهای اقتصادی) برای بازسازی تیم و رعایت قوانین مالی لالیگا شده است.